آدم...آغوش خدا...

در شگفتم از آن که خانه ی نابود شدنی را آباد می کند اما جایگاه همیشگی را از یاد برده است...امام علی (ع)

از صبح تا شب می دوییم واسه اینکه جمع کنیم زندگیمون بهتر شه..فلان چیزو بخریم...مثل موبایل.ماشین.خونه...بابا به خدا هدف این بوده ما بیایم اینجا آدم شیم به کمال برسیم و پاک شیم...مثل فولاد آبدیده شیم...نه غرق شیم تو کثافت کاری...تو خیانت...تو این پولای کثیف...تو این کارای مزخرف و وقت تلف کن...

خدا رحمت کنه مرحوم حاج آقا دولابی رو:هر وقت آدم شدیم ملاِِیکه برای ما سجده می کنند همانطور که برای پدرمان آدم سجده کردند...

پس اومدیم آدم شیم خودمونو خفه نکنیم...دست به هر کاری نزنیم...مال مردمو نخوریم که فلان وسیله رو بخریم...ارزششو نداره اگه یک کم فکر کنیم...خدا خیر بده اون کسی رو که فکر می کنه بعد یه کاری انجام می ده...

یه خوردم فکر اون دنیا باشیم که به قول مولا جایگاه همیشگیمونه...

می دونم که تو بیشتر از من می دونی پس به دل نگیر رفیق...

عشق رازیست به اندازه ی آغوش خدا

                                   عشق آنگونه که می دانم و می دانی نیست                                                                                                                                                                                               

مطمـئن باش که خداوند عاشقانه دوستت دارد...

مطمـئن باش که خداوند تو را عاشقانه دوست دارد ؛

چون در هر بهار برايت گل مي فرستد و هرروز صبح آفتاب را به تو هديه مي کند ..

به ياد داشته باش که پروردگار عالم با اين که مي تواند در هر جائي از دنيا باشد ، 

قلــب تو را انتخاب کرده و تنها اوست که هر وقت بخواهي چيزي بگوئي ، گوش مي کند ...

خدايـــــا ...

مدعيان رفاقت ، هر کدام تا نقطه اي همراهند ...
عده اي تا مرز منفعت ...
عده اي تا مرز مال ...
عده اي تا مرز جان ...
عده اي تا مرز آبرو ...
و همگان تا مرز اين جهان ...

تنها تويي که همواره مي ماني ... !

رهـــــايم نـکن

رهـــــايم نـکن . . .

خدا همینجاست...کنارِ تو

عشق خدا در اطراف ما در حال گردش است ...

مهربانی ساده است، ساده تر از آنچه فکرش را بکنی ؛
کافی است به خودت ایمان داشته باشی و به معجزه مهر ...

کافی است به دستهایت فرمان دهی تا به جای تنبیه ،
آرام بر سر کودک سرکش کشیده شوند و موهایش را قلقلک دهند ...

کافی است به چشم هایت بیاموزی که چشم آیینه روح است ،
و عشق و مهربانی را می توان با نگاه در تمام عالم پراکند ...

کافی است به دلت یادآوری کنی همیشه دل هایی هستند 
که درد امانشان را بریده و احتیاج به همدلی دارند ...

کافی است به گوشهایت یاد دهی که می توانند سنگ صبور باشند ،
حتی اگر صبوری سنگین شان کند ...

کافی است یاد بگیری انسان بودن فقط زنده بودن نیست ؛
باید زندگی کرد ،

و زندگی چیزی جز مهربانی و عشق ورزیدن به آفریده های خداوند نیست ...

خدایا ؛ چشمِ امید به تو بسته ام ...

الهی ...

سه خصلت است که نمی گذارد از درگاهت چیزی بخواهم ،
و فقط یک خصلت است که مرا به آن ترغیب می کند ؛

آن سه خصلت عبارتند از :
فرمانی که داده ای و من در انجامش درنگ کرده ام ،
و کاری که مرا از آن نهی فرمودی ولی من بدان شتافته ام ،
و نعمتی است که عطا فرموده ای ولی من در شکرگزاریش کوتاهی نموده ام ...

و اما تنها مساله ای که مرا به سویت می خواند :
تفضل و مهربانی تو به کسی است که به آستانت روی آورده ،
و چشمِ امید به تو بسته است ...

همه ی لطف و احسانت از روی تفضل ،
و همه ی نعمتهایت بی سبب و بدونِ زمینه ی استحقاق است ...